Hani çok zor ve de çok riskli fakat mutlaka başlanması/yapılması
gereken işler için söylenen bir söz vardır ya: “Bu bir ölüm kalım savaşı”
diye. İşte bu cümledeki "kalım"
sözcüğünün eş anlamlısıdır “beka”.
Biz de bugünlerde sıkça kullanılan bu sözle giriş
yapalım:
“Ülkenin bekası her şeyden daha önemlidir.”
Tüm söylemlerin bir amacı olduğuna göre acaba bu sözün amacı nedir, arkasında neler saklı biraz da ona bakalım.
“Ülkenin bekası her şeyden daha önemlidir.”
Tüm söylemlerin bir amacı olduğuna göre acaba bu sözün amacı nedir, arkasında neler saklı biraz da ona bakalım.
Bir ülkede yaşayan ve gelecekte yaşayacak
olanların, çevrelerinde; tutsak olmadan, barış içinde, sağlıklı, özgür ve işbirliği içinde mutlu insanlar olarak yaşamaları için sağlanan ortam ve koşullar o ülkenin bekasını belirler. İşte bu yaşamsal özelliklerdir bekayı çok önemli kılan.
Bir ülkenin bekasını kimler sağlar?
Bir ülkenin bekasını kimler sağlar?
-O ülkede yaşayanlar (gelecekte yaşayacaklar) ve onların görev verdikleri…
Kutuplar ve "ötekiler" yaratarak ülkenin bekası sağlanabilir mi?
-Hayır…
Peki, neden bazı politikacılar kutuplar ve "ötekiler"
yaratarak beka ararlar?
-Demek ki onlar sadece kendilerini ve yandaşlarının bekalarını düşünüyorlar.
-Demek ki onlar sadece kendilerini ve yandaşlarının bekalarını düşünüyorlar.
Yukarıdaki soru ve cevaplara bence hiç kimse itiraz
edemez, etmemeli de. Çünkü bunlar kesin doğrulardır. Çünkü bekayı sağlayacak ana güç, "birlik" gücüdür. Ötekileştirme, yok sayma ve ayrıştırmak,
birlik olmayı sağlamadığı gibi, potansiyel gücü azaltır, yok eder ve iç
çatışmaların nedeni olur.
O halde beka sorunu; iç barışını koruyamayan ülkelerin
ana gündemi ve büyük bir sorunudur. Bu sorun da, o ülkede yaşayanların
“nasıl
bireyler” olması gerektiği ile ilgili bir eğitim konusudur. Bu konuda belirleyici olanlar da iktidarlardır, çünkü devlet erki ve tüm kurumlarını yönetimi onların elindedir.
O iktidarlar da;
Ya, ülke içerisinde herkesin kendisine yer bulduğu çoğulcu bir anlayış olan demokrasiyi seçerek;
Ülkemizde 15 yıldır iktidar olan AKP, torba yasalarla, KHK’lerle ve şaibeli oylamalarla otokrasiyi seçti.
Bunun için büyük bir telaşla; yasama, eğitim, yargı, güvenlik, ekonomi, dış politika ve çevre gibi alanlarda, kendi ikballerine engel olarak gördükleri tüm bireyleri ve sistemleri değiştirmekle meşguller.
O iktidarlar da;
Ya, ülke içerisinde herkesin kendisine yer bulduğu çoğulcu bir anlayış olan demokrasiyi seçerek;
Karşılıklı saygıyı
esas alan demokratik bir eğitimle bireylerin; eşit, özgür, özgüvenli, üretken, soran, sorgulayan, sağlıklı, mutlu
ve barış taraflısı olarak yetiştirilmesi...
Ya da, ülke içindeki etnik, kültürel, inançsal ve
bireysel farklıkları öne çıkaran, “ötekiler” yaratarak çoğunlukçu anlayışa dayalı otokrasi= "tek adam sistemi"ni seçerek;
İtaati esas alan bir eğitimle bireylerin; bağımlı,
özgüvensiz, soru sormayan, sorgulamayan, komutla üreten, sürekli
"ötekiler" yaratıp onlarla çatışan, barışa düşman, savaş taraflısı olarak yetiştirilmesi sağlanacaktır. Ülkemizde 15 yıldır iktidar olan AKP, torba yasalarla, KHK’lerle ve şaibeli oylamalarla otokrasiyi seçti.
Bunun için büyük bir telaşla; yasama, eğitim, yargı, güvenlik, ekonomi, dış politika ve çevre gibi alanlarda, kendi ikballerine engel olarak gördükleri tüm bireyleri ve sistemleri değiştirmekle meşguller.
Herkesin ortak duyguları ve değerlerinden hareketle
korku ve endişe yaratan algılar yaratarak; güvensiz-bağımlı-öfkeli-kindar-savaşçı
anlayışları ön plana çıkardılar.
***
Farkında mısınız, çıkardıkları çokça ihale ve torba
yasalarla yetinemediler, OHAL’e sığınıp KHK’lerle yönetmeye başladılar. İşe alınacaklar için yeterlili olanı değil de, kendi taraflısını seçebilmek için "mülakat sınavı" icat ettiler.
Şöyle bir bakın-görün, kulak verin kürsülere;
kendilerinden olmayan, kendi gibi düşünmeyen herkesi, tehdit edilip “hain/düşman” ilan ediyorlar.
Şöyle bir bakın-görün, kulak verin gazete, TV, film, dizi,
söyleşi-oturum, müzik ve reklamlara (çocuk oyun-oyuncakları bile), bunların tümü;
tank, uçak, tüfek, bomba, şiddet odaklı ve de kan-intikam-korku kurgulu…
Yani, çatışma-şiddet-savaş dışında hiçbir seçenek
sunmadılar vatandaşlara.
Ama eğer gerçekten “ülkenin bekası tehlikede” ise öncelikle;
- İnsan hakları ve eşit vatandaşlık temelinde iç barışın sağlanması...
- Barınma, sağlık, çalışma, güvenlik sorunlarının çözülmesi ve eğitimde; karşılıklı sevgi, saygı, birlik-beraberlik değerlerinin esas alınması, toplumsal düzeni bozan etnikçi, cihatçı, gerici ortaçağ anlayışlardan uzaklaşarak, bilimsel, demokratik, laik ve çağdaş anlayışa yönelmek…
- Güçler ayrılığı ilkesine bağlı olarak; yasama- yürütme-yargı ve özgür basının bağımsızca işlerini yapması, herkese, hak-hukuk-adalet sağlanması…
- Ekonomi ve doğal çevrenin rantçıların elinden kurtarılması…
- Yurtta ve dünyada barışı savunan, dostları çok olan bir ülke olmamız…
- …
Gerekmez miydi?
***
Eğer bunlar sağlanmış olsaydı;
- Tank, top, savaş uçağı, bombalar, cezaevleri, (müteahhitler kazansın diye torunlarımız borçlandırılarak yapılan) al gülüm–ver gülüm ihaleler ve “itibardan tasarruf olmaz” anlayışı ile yapılan saraylar için harcanan paralar halkın eğitimi, sağlığı ve ülke kalkınması için harcanır…
- AKP ve küçük azınlığın bekası için yaşatılan acılar ve sıkıntılar son bulur...
- Toplumda zıt kutuplaşmalar ve ötekiler yaratılmaz…
- Ülkenin bekası için hiçbir endişe kalmaz, demokrasi içinde barış ve kardeşlik olurdu.
Ve işte o zaman; Hamasetle söylenen “Vatan, Millet, Sakarya nutukları”
yerine, barış şarkıları/türküleri söylenir halaylar çekilirdi.