9-16 Aralık 2010 arasında doktorumun önerisine uyarak Haymana’da bir kaplıcaya gittim. Mevsim koşulları ve öneriler nedeniyle 9 Aralık saat 11.00’de girdiğim otelden, 16 Aralık günü saat 13.40 ta çıktım. Oda- havuz-yemek hane-oturma salonu arasında geçen bu günlerimde; iki roman okudum, kaplıca ya girdim, yemek yedim, TV izledim. Fakat hep kısıtlı yaşadığımı düşündüm.
Bu kısıtlı günlerde konuşacak dertleşecek canlar istersiniz. Telefon- TV bu isteğinizi karşılamaz. Bir gün sohbet amacıyla otel yönetim odasına girdim. Yönetici ve bir de konuğu vardı. Selamlaşma ve çay ikramından sonra, nereden geldiğim, geliş nedenim, mesleğim sorgulamasından sonra eğitimci olmam ilgi odağı haline geldi ve sohbet devam etti...
Yönetici de konuğu da birbirlerinin sözünü keserek, tamamlayarak, onaylayarak ilçe merkezinde ve köylerdeki öğretmenlerin her sabah Ankara-Haymana-Köyler, her gün ders çıkışı Köyler-Haymana-Ankara yolculuğu vardır. Bu 70x2=140 kilometrelik yolu kiralanan 2 otobüsle yapıyorlar. Böylece veliler öğretmenleri, öğretmenler velileri ve çevreyi tanımıyorlar, çocuklar yapılan sınavlarda başarılı olamıyorlar, öğretmenlerin ilçedeki sosyal ve ticari hayata hiçbir katkısı olmuyor... v.b.g pek çok yakınmalarını sıraladıktan sonra adeta, bu sorun konusunda beni, mesleğimi ve bakanlığımı suçladılar. Bu yakınmalar karşısında yanaklarımın kızardığını hissettim bir ara fırsat bulup savunma amacıyla “Belki lojmanları olsaydı gitmezlerdi” deyiverdim. Onun da anında ağızbirliği ile “Şehir merkezinde yok fakat bazı köylerde çok güzel lojmanlar var bunlarda da kalan öğretmen yok .” diyerek savımı çürüttüler.
Doğrusu çok şaşırmıştım. Bir ilçe merkezinin onlarca öğretmeni ders ziliyle geldiği okulundan ders zili ile otobüse binip 70 km uzaklıktaki büyük kent merkezine gidiyor ve bunu her gün yapıyor. Yazık değil mi bu öğretmenlere, öğrencilere, velilere, ilçe ve köylere? Hepimiz duymuşuzdur olanaksızlıklar nedeniyle “Taşımalı Öğrencileri” fakat böylesi tüm köy ve ilçeleri kapsayacak kadar “Taşımalı Öğretmenler”i ben ilk kez duydum.
Bazı mesleklerde işe başlama ve bitirme saatlerle sınırlıdır. Olağan dışı durumlarda farklı ücret verilmek suretiyle bu saatler uzatılabilir. Fabrika, inşaat, banka... gibi sektörler böyle çalışırlar. Öğretmenlik çalışma saatleri bakımından bu mesleklere göre farklılık gösteren bir meslektir. Başlama ve bitirme süreleri belli olan ders saatlerinden sonra da devam etmelidir, öğretmenin çalışmaları.
Çünkü sınıfına gelen öğrencinin bir bütünsellik içinde tanınması gerekir. Öğrenciyi tanımadan verilmek istenen eğitim-öğretimin de çok anlamlı olmadığı bilinmektedir. Öğrenciyi bir bütün olarak tanımanın koşulu da; okul-aile işbirliği içinde mümkündür. O halde öğretmen çalışmalarını çalışma saatleri dışına, hafta sonuna, yaz tatiline hatta rüyalarına taşıyan bir kişidir. Bu belki zorunlu gibi görünmüyor fakat mesleğin ana ilkesidir.
Öğretmenlik sadece okul öğrenci veli ilişkileri içinde değerlendirilirse de eksik tanımlanmış olur. Çünkü öğretmenlik çevrenin gelişmesinde önemli katkısı olması gereken bir meslektir. Bu görevini yapması da ancak çevre koşularını bilmesi çevre ile olumlu ilişkiler kurması, çevrenin sorunlarının çözümüne katkıda bulunması ile mümkündür. Kim bilir belki de bu “Taşımalı Öğretmenler” in önemli bir kısmı, benim geliş-dönüş 1000 km yol alarak geldiğim bu kaplıcalara hiç girmemiş, çok şifalı suyu bulunan bu kaplıcaların turizme açılması, ilçede bulunan yüksek okulda da bu sektörü geliştirecek bir bölümün açılması ve yörenin kalkınması için neler yapılabilir konusunu hiç düşünmemişlerdir.
Şüphesiz “Taşımalı Öğretmenler”in kendilerini savunabileceği pek çok nedenleri vardır. Bunları az çok ben de sıralayabilirim (Ailesi ile birlikte olmak, evinin olması, eş durumu, büyük kentte yaşamanın hazzı, ... ). Ben öğretmenin tüm yaşamını o çevrede geçirmesini istemiyorum. Hafta sonu ve diğer tatillerde büyük kente gidip oranın imkânlarından yararlanması en doğal haktır. Eş ve diğer özürler doğrultusunda atamalar yapılmalıdır. Fakat yukarıda kısaca değindiğim mesleki değer ve kurallar nedeniyle “Taşımalı Öğretmenler”le gerçek bir eğitim-öğretim çalışması yapılamaz .
Çünkü “Zil çaldı yapı paydos” (olur fakat)
Zil çaldı okul paydos olmamalı!!!
http://www.mufettisler.net/yazarlar/41-adnan-uckun/315-tasimali-ogretmenlik-emin-toprak.html (Bu bağlantı iptal edildiği için ulaşılmıyor.)
http://www.mufettisler.net/yazarlar/41-adnan-uckun/315-tasimali-ogretmenlik-emin-toprak.html (Bu bağlantı iptal edildiği için ulaşılmıyor.)